ტიროდა ზეცა და ლურჯი ფარჩა,
სადღაც შორეთში, მთის იქით დარჩა,
ზღვას შემოსცმია ფერები მწუხრის,
აფრები, თითქოს, ქედს უხრის წუხილს..
გაუტაციათ შავ ზვირთებს ბავშვი,
დედის ცრემლები აწყდება ნაპირს,
პატარას თვალი შემორჩა ღია,
მისი სამოსი ფარჩებად ყრია.
No comments:
Post a Comment