მომერია დეპრესია,
პრესის ქვეშ ვარ
შინ და გარეთ,
ირგვლივ მუქი ფერებია, -
ეს სამყარო მიგებს მახეს.
ეს რა იყო, არ ვიცოდი,
სევდა ისევ მომეძალა, -
ღამით სულმთლად აღარ მძინავს,
ამერია დრო და ხანა.
ნეტავ ჩვენი წინაპრები
თუ იცნობდნენ ამგვარ საფრთხეს...
გამოწერდნენ შვილებისთვის
იმთავითვე თოხის აბებს.
No comments:
Post a Comment