ვხედავ, რომ ბრმაა წუთისოფელი,
მაგრამ შემთხვევას მაინც მოველი,
რომ დაგიჩოქო, როგორც მდაბიომ
გთხოვო მუდარით, - რომ მაპატიო.
ახლა ლოდინით დავსევდიანდი,
შორს მარტოობის რეკავს ზარები,
ირგვლივ მოგვავლეს მრუდე წრეეები, -
სურთ, ეს სამყარო შეკრან ღვედებით.
მაგრამ რკინის ხელს არ დავნებდები,
მზემ ამომიშრო ცრემლის წვეთები,
ოცნებით სავსე ძირს დავეშვები, -
ახდეს სურვილი, ნათავხედები.
No comments:
Post a Comment