დააზრობს ფოთლებს ყინული ცივი, -
ქარს მარტოობის სურნელი მოაქვს,
თითქოს ჩამოწვა ხეებზე ბინდი, -
მაინც აგრძელებს დღეები ტორტმანს.
წვიმის წვეთები ნაოჭებს ითვლის,
ბედ-იღბალს ჩვენსას სარკეში ვხედავთ,
უკვე მოცოცავს თვალებში ნისლი,
ლორთქო ვარდებიც ჩამოჭკნა ბედად...
შორიდან ჭოტთა ძახილი ისმის,
უპატრონო მკვდარს ტირიან ერთხმად,
ჩვენ კი შვილებზე დარდით და ფიქრით,
წარსულის დღეებს დავფურცლავთ ერთად.
No comments:
Post a Comment