როგორც არწივი შევტრფი ჩემს მიწას,
ხარ-ირემივით შევბღავი გორებს,
მთებში გამოზრდილს ჭალები მიხმობს, -
თან სიამაყით გავცქერი შორეთს.
ტალღები მიმაქვს ძლიერი მხრებით,
ვაწყდები კლდეებს, ვთელავ ბილიკებს,
მდინარე მქვია, შლეგს მეძახიან,
ცას მომზირალი ხშირად ვლიკლიკებ.
ღრუბლებს მზადა აქვთ ჩემთვის მანანა,
ბავშვივით მზესთან ხშირად ვთამაშობ,
ვისვრი ნაპერწკლებს, ოქროს ნაკადებს,
სიყვარულს ვაფრქვევ, როგორც არასდროს..
No comments:
Post a Comment