ნეტავ, რა ჰქვია?!
გულში იმედის ნათელ მზეს ვხალავ,
მადლობა უფალს, თუკი გიყვარდი,
მოცელილ ბალახს ბზის სუნი ახლავს
ჩემი ჭრელკაბა გაზაფხულს მიაქვს
და თმაჭაღარა მოდის ზამთარი,
იმ სევდის ზარებს, ნეტავ, რა ჰქვია,
რომ ჩამფრენია, როგორც აფთარი.
ჟამი კი გადის, არ უყვარს მოცდა,
ისევ შორია ცისფერ ნისლამდის,
სამყარო ზღაპრულ თილისმას მოჰგავს,
ვით ,,წელიწადის დრონი" ვივალდის.
მაია დიაკონიძე
10.11.2025 წელი
No comments:
Post a Comment