მივიწურები, ვით მზის სხივი ბნელთან ჭიდილში,
ქვეყანავ ჩემო, სამსხვერპლოზე ჩემს თავს მოგიტან,
და ხალხს მთვლემარეს და მდუმარეს ამ ძილ-ღვიძილში,
გამოვაფხიზლებ წამიერად თუნდაც შორიდან.
მაია დიაკონიძე
1.11.2025 წელი
No comments:
Post a Comment