მე მკლავს

 მე მკლავს

მე მკლავს უსასრულობა

ბოროტის და სათავე

ჩვენს გულშია ისევე,

როგორც ქარში ხმაური,

დაჭენაობს კლდეებში

და არც ქალაქს ახარებს,

სადაც კი ის გაირბენს,

არის აურზაური.

თეთრ ყვავილებს ვეტრფოდი,

როგორც ზღვები თოლიას,

ჩემთვის სისპეტაკეა

სილამაზის საგანი,

სიყვარული იმისი

დედით გამომყოლია,

თუმცა ნაზი გრძნობების

მტერი არის მავანი.

როცა ტყე დაიფარებს

თოვლის ფრთათეთრ სუდარას,

და ჩამოჰკრავს ბოლნისით

კვლავ სიონის ზარები,

ვიცი, ბნელი გაქრება,

ცა შეისმენს მუდარას,

ყვავილივით უწყალოდ

მიწაზე არ დავზრები..

მაია დიაკონიძე

20.11.2025 წელი