შეჩერდა წამი, სატრფიალო

შეჩერდა წამი

მე შენს მკლავებში ისე ჩავეშვი,

როგორც ჩანჩქერში ჭრელი კალმახი,

მზეს უგალობდნენ ხეზე შაშვები,

ვით ჩოხოსნები მზა ალმანახში.

გადაჰფენოდა ცხვარი იალაღს,

ნიავს მოჰქონდა ველის სურნელი,

ვნებების ქარმა გადაგვიარა,

შემოგვიკიდა ცეცხლი კუნელის.

სუნთქვაშეკრული შეჩერდა წამი,

მზე შუბისტარზე შედგა შემკრთალი,

ვით იაზონი, ეძებდა საწმისს, -

გრძნობებისგან ოდნავ ფერმკრთალი.

ჩვენ სიყვარულის მივყავდით ტალღას,

შემოდიოდა სინათლის ღვარი,

ვეგებებოდით სიცოცხლეს ახალს

და იშლებოდა ჩვენ შორის ზღვარი.

მაია დიაკონიძე

21.11.2025 წელი