სატრფიალოების ციკლიდან:
დაბადების დღეს მილოცავ ახლა
და ამ საკვირველ სტრიქონებს მიძღვნი,
ყელზე მკიდია ღრუბლების მძივი.
დეკემბერია და მაინც მათბობს
ძირს დაფენილი ქათქათა თოვლი,
,,მიყვარხარ", ყველა ბწკარედში ამბობ
და თეთრ ფიფქებად იმედი მოდის.
ვით შევეპუო ყინვას და ზამთარს,
ვით ვერ გავუძლო ცდასა და ლოდინს,
დღეს ამ თოვლიან თეთრ მთებად დამდგარს,
მეც დაგიძახებ: ,,მიყვარხარ, მოდი!"
მაია დიაკონიძე
11. 12. 2024 წელი
No comments:
Post a Comment