ველოდებოდი შენგან საყვდურს, რადგანაც ჰქონდა ღიმილის ფასი,
რომელსაც ერთ დროს ღვინოში ცვლიდი და არიგებდი სხვებისთვის თასით.
ველოდებოდი შენგან შენიშვნას, ჩემთვის შექების რომ ჰქონდა არსი,
ამასაც თუ კი ვიმსახურებდი, ალბათ, გიყვარდი, ძვირფასო, მაშინ.
ველოდებოდი რისხვის ნამცეცებს, რომელსაც ხშირად მაყრიდი თვალში,
მაგრამ ვფიქრობდი, ბრაზი გაქრება, გაიფანტება მტვერივით ქარში.
სევდის ბილიკზეც ხშირად მივლია, ფოთლებსაც ვდიე უსიტყვო მარშით,
წვიმის წვეთები როცა ტირიან, ცრემლს მიბრუნებენ, მგონია, ვალში.
ხელის მტევნებით ზეცას ვეხები, არ წამოიქცეს, თითებით ვიჭერ,
თითქოს გახსნია ლურჯი ვენები, წითელ ღრუბლებით ივსება სივრცე,
შემოწყობილა ღვინის რუმბები, არგამეტებულ ღიმილში გიცვლი,
კვლავ მოვისმენდი შენგან საყვედურს, მჭადის ფქვილივით ქატოდ რომ ვცრიდი.
No comments:
Post a Comment