ჩემო სამშობლოვ, რადა ტირი, რადა გდის ცრემლი?
ნუთუ, ცოტაა გაღებული უმანკო მსვერპლი,
სისხლგამშრალი და დაწრეტილი თვალებით მიცქერ,
გულიდან ბოლო იმედებს და ოცნებებს ვიღებ.
გაფითრებულან ვერხვები და დგანან თეთრები,
ჯოჯოხეთის ალს თუ დაუწვავს მთათა ფერდები,
ფიჭვებს ქოჩრიანთ მოსდებია ცეცხლის ენები,
ჩვენც აქა ვდგავართ, დაფერფლილი გულით, ხელებით.
No comments:
Post a Comment