ვერ შეაჩერებს ვერაფერი დროის დინებას,
ცხოვრება გვკბენს და ხან ბავშვივით ენას გვიჩლიქავს,
ბატონი ჩვენი, ამოგვაცმევს წინდებს შალისას,
ხან შეგვახურებს და პიგმენტებს გვიცვლის კანისას,
ხან გულში ხანჯალს, როგორც მკვლელი დაგვიტრიალებს,
ხან სხივებს გვესვრის და ვარსკვლავებს ვუცქერთ დიადებს,
და ჩვენი ყოფნაც ზოგჯერ ხდება, ალბათ, სათუო,
ვერ გავაკეთეთ ის, რაც უნდა გვექნა უნდა უთუოდ.
No comments:
Post a Comment