თვით პოეზიას შემოეცვა კრაველის ქურქი
და სამწუხაროდ, ის ტყდებოდა ყოფის კრისტალში
წინ მოდიოდა ცვილისფერი სახე მიმქრალი,
ბავშვთა ბაგეებს, ჩანასახის უმწე პოზაში,
დახრჩობა სურდათ ალერსსა და ერთ ნაზ კოცნაში
კოშკზე პიზაში სულ სხვანაირი ამინდი იდგა,
ზეცა აფენდა აქ მიწაზე თოვლისფერ მიტკალს.
ზეცა აფენდა აქ მიწაზე თოვლისფერ მიტკალს.
მაია დიაკონიძე
2.07.2017 წელი
No comments:
Post a Comment