თვით პოეზიას შემოეცვა კრაველის ქურქი
და სამწუხაროდ, ის ტყდებოდა ყოფის კრისტალში
და ათასფერად აცვდებოდა ჩვენს მქრქალ სახეებს,
ბავშვთა ბაგეებს, ჩანასახის უმწე პოზაში,
სამყაროს კიდეს, დახრჩობა სურს კოცნა- ალერსში,
კოშკზე პიზაში სულ სხვანაირი ამინდი იდგა,
ჩვენ ვიფარებდით გარდაცვლილთა მოთეთრო მიტკალს.
ჩვენ ვიფარებდით გარდაცვლილთა მოთეთრო მიტკალს.
No comments:
Post a Comment