მუცლად ყოფნიდან გამომყვა შიში მარტოდყოფნის,
ნატერფალებში ჩავყავი ფეხი და გზას გავყევი,
დამოუკიდებლად არ გადავდგი ერთი ნაბიჯიც,
ღმერთის ცხვრებისთვის ავაშენე ერთი ფარეხი,
ცხვარმაც მომართვა საჩუქარი, თეთრი ბატკანი,
მათ გასაზრდელად მიწა დავხანი, ვვარცხნე ქათიბი,
მინდოდა სული დაჰყოლოდათ ნაზი, ნატიფი,
რომ არ ეცხოვრათ მარტო თავისთვის და უსათუოდ
ყველაფერი ასე იქნება, რადგან ესა მაქვს მუდამ ფიქრებად.
მუცლად ყოფნიდან გამომყვა შიში მარტოდყოფნისა,
სულის სარგებელს ალბათ მომიტანს, რომ არ დავნებდი,
არ შევერთე სულ სხვა მდინარეს, გადავუხვიე გზიდან მინარეთს,
რომ არ გავცვალე სხვის მიწაზე ჩემი ქვის არე
და ჩემი ფიქრი მაღლა უფალს გავუზიარე!
No comments:
Post a Comment