გაბმული ვართ ხაფანგში

გარეული რას გვიზამდა,

ჩვენ თვითონ რომ ვვარგოდეთ,

ვჭრიდეთ ასჯერ გაზომილს და
მტრის გულს დანას  ვასობდეთ.

ხელგაწვდილი საქართველო

ყველას ფეხში ედება,

მალე ბურთის ფორმას მოგვცემს

"ნატო", ჩაგვწყვეტს გვერდებსაც.

დაკერებულ ასფალტებზე

მოგვტეხია კისერი,

ვეფხვებს, ლომებს დავსდევთ თოფით,
შემოგვაკლდა ისარი.

აღარც ეზო შეგვარჩინეს,

აღარც ბაღი, გაზონი,

"კერძოდ" ქცეულ საქართველოს

აღარა ჰყავს პატრონი.

სუნთქვასაც კი გვამადლიან,

ჰაერია სუფთაო,

ქარხნებს მიტომ არ გიშენებთ,

ერთი ეგ გაქვთ მუქთაო.

გაგვძვრებოდა, ალბათ, სული,

ქალი რომ არ ვარგოდეს,

კაცი ულვაშდაგლეჯილი,

პაროდიას მაგონებს.

დაგვიდია ყავარს კუდი,

გავხდით "კუდაბზიკეთი",

ტილი უნდა ვარჩინოთ

თუ რწყილს გადავცეთ "ბუკეტი"?!

გაგვძვრა უკვე არაქათი,

აღარა ღირს ცხოვრება,

ღვთის იმედად დარჩენილებს,

აღარ შეგვრჩა ქონება.
ავყოლივართ ფეხის ხმას და
ვცხოვრობთ "ფეისბუქებში",
"სერიალში" გვწყინს და ვყვარობთ,
ერს სჭირდება ნუგეში...
გვაწყნარებს და სიტყვას გვაძლევს,
ამერიკა, ევროპა,
აგიშენებთ, დაგიმშვენებთ
წყალწაღებულ ზოოპარკს.
ღაღადისად უდაბნოში
რჩება სიტყვა სიტყვებად,
ვერ გავიგე ვინ სცოდავს
და ვინ რისთვის ისჯება.
მოკლედ, თავი მოგვაბეზრეს
ტყუილუბრალო ბაასით,
ჩვენ თუ ჩვენს თავს არ ვუშველეთ,
გაბმული ვართ ხაფანგში.