ფერმიხდილო ვარდო, ასე რატომ დარდობ,
ჩიტუნიავ, მარდო,შენ რადა ხარ მარტო,
რადა კვნესი, მტკვარო, რად დადუმდი, თარო,
გაზაფხულის მზეა, აღარ გავიხარო?!
გულში ლამაზ იებს დაუხრიათ თავი,
იასამანს, გრძნეულს, აეხილა თვალი,
სიბერეს და სიტყვებს დაუტყვიათ კვალი, -
მაშ, რაღად-ღა მიმზერ, ქარო, შურის თვალით?!
No comments:
Post a Comment