,,ესა მესა, გადის ესა,
ავიშენებ სასახლესა"...
გავითვალე, გავიხედე,
სასახლეს სხვა იშენებსა,
სასახლეში შედის მელა,
აბა დელი დელი დელა,
მე რომ მქონდა სახლი ძველად,
შევუდექი იმას ძელად,
მამა-პაპის დანატოვარს,
ვერ დავუთმობ ქურდს და მსტოვარს.
,,ესა მესა, გადის ესა,
ავიშენებ სასახლესა"...
გავითვალე, გავიხედე,
სასახლეს სხვა იშენებსა,
სასახლეში შედის მელა,
აბა დელი დელი დელა,
მე რომ მქონდა სახლი ძველად,
შევუდექი იმას ძელად,
მამა-პაპის დანატოვარს,
ვერ დავუთმობ ქურდს და მსტოვარს.
თუკი დაეცა ეს ქვეყანა, შენც დაეცემი,
ჯოჯოხეთისკენ გზას გაჰყვები ხელისცეცებით,
რად ვერ აივსე ეგ მუცელი, უძირო ქვევრი,
როცა მშიერი კაცი იყო შენ ირგვლივ ბევრი?!
რად გიღირს ნეტავ ეგ სიმდიდრე, ოქროს ქოშები?!
ქვრივ-ობოლს თუ არ შეეწევი თუნდაც გროშებით,
ხელს მოგიმართავს, დაგიდგება გვერდით უფალი,
თუკი გახდები უმწეოთა ჭირისუფალი.
პოეტი - ემიგრანტი, ელგუჯა სტეფანეს ძე ციგროშვილი, დაიბადა საქართველოში, ქ. თელავში, 1953 წლის 3 ივლისს. დააამთავრა თელავის სახელმწიფო პედაგოგიური ინსტიტუტის ისტორია–ფილოლოგიის ფაკულტეტი (1976 წ.) და თბილისის სასულიერო სემინარია ( 1993 წ.). სხვადასხვა დროს მუშაობდა წითელწყაროს (დღევანდელი დედოფლისწყაროს) რ-ნის სოფ. არხილოსკალოსა და ქვემო ქედის საშუალო სკოლების მასწავლებლად, ასევე, წითელწყაროს (დღევანდელი დედოფლისწყაროს) განათლების განყოფილებაში დირექტორის მოადგილედ თელავის სასოფლო-სამეურნეო ტექნიკუმსა და იყალთოს პროფტექსასწავლებელში; რუსთაველის საზოგადოების თელავის რაიონული ორგანიზაციის (თავ-რე – გოგი შათირიშვილი ) პასუხისმგებელ მდივნად; დემოგრაფიული საზოგადოების კახეთის სადროშოს ( თავ-რე, მწერალი ლადო მრელაშვილი) პასუხისმგებელ მდივნად; თელავის სახ. პედაგოგიურ ინსტიტუტში კითხულობდა ლექციებს. 1994 წლიდან დღემდე, 30 წელი, იმყოფება ემიგრაციაში, საბერძნეთში, ქ.თესალონიკი. არჩეული იყო ქართული დიასპორის კონფედერაციის თავმჯდომარედ; 2010 წელს მან დააარსა და გახლდათ ქ. თესალონიკის ვაჟა-ფშაველას სახელობის ქართული საკვირაო სკოლის ხელმძღვანელი და პედაგოგი.
2011 წელს მისი თაოსნობით ქ. თესალონიკში ჩატარდა ,,ვაჟაობის" სახალხო დღესასწაული.
იგი არის ოთხი პოეტური კრებულის ავტორი: ,,წიქარა", ზღაპარი ლექსად (გამომცემლობა ,,ცოდნა", 2008 წელი), ,,მე მოვინატრებ" , სატრფიალო ლირიკა (თბილისი, 2022 წელი, გამომც. ,,მწიგნობარი"), ,,ოღონდ ნუ დამიღონდები"( თბილისი, 2023 წელი, გამომც. ,,მწიგნობარი"), ,,მე ვარ ადამი",100 რჩეული ლექსი (2023 წელი, შპს ,,გრადაციის" სტამბა"). მისი ლექსები იბეჭდება ქართულ პერიოდულ გამოცემებსა და პოეტურ კრებულებში.
2023 წელს ქ. თესალონიკში, სადაც ის ამჟამად ცხოვრობს და მოღვაწეობს, გადაეცა საპატიო ემიგრანტის წოდება.სხვა ჯილდოებთან ერთად 2024-2025 წლებში თესალონიკში საქართველოს გენერალური საკონსულოსგან მას გადაეცა მადლობის სიგელები განათლებისა და ქართული კულტურის შენარჩუნების საქმეში, ასევე საზღვარგარეთ ქართული პოეზიის პოპულარიზაციაში შეტანილი წვლილისთვის.
პოეტის გზა
პირველად სულში მზის შუქი გაკრთა,
სიტყვამ იპოვა კალამ-ფურცელი,
მე კი ვიდექი, ვით შვილი ქართა
და ვნეტარებდი ცაცხვის სურნელით.
როგორც ჩიტები, ხტოდნენ რითმები
და ჟღერადობას გავყევი ლექსის,
გადავიკითხე ძველი მითებიც,
ფერიც მომწონდა წითელი მელნის.
ვისწავლე, ვიყო მჟღერი სიჩუმე,
ხმა იბადება ზოგჯერ ნუგეშით,
მერე ბუმბულიც ბევრი ვიჩუქე,
გამოვიწვიე ჩიტი დუელში.
სიტყვის ვირწმუნე ღვთიური ძალი,
ლექსი აზრია და არა ფორმა,
დრო მდუმარებდა ვით პატარძალი,
და ვერა ავნო მას თავად ომმა.
თუ პოეტი ხარ, იყავი სარკე,
რომ აირეკლო ეს რეალობა,
ქვეყნის დიდება შენ დაისახე,
ვინც მოგცა შენ ეგ გენიალობა.
მაია დიაკონიძე
24.06.2025 წელი
არ მიკვირს
რით სჯობია?!