ხეო სიცოცხლის!

ხეო სიცოცხლის!

- ბანს მოგცემ, - ასე მითხარი,

სადაა შენი პასუხი,

თუ მეტყვის ნეტავ მკითხავი,

ვისი გეხვევა მარწუხი.

ვინ გიმტრო-დაგიჯაბანა,

რომ არ დასჭირდა არც ცული,

ნეტავ თოკებს ვინ აბამდა,

ქსელში ხარ ამოხლართული.

წამოდექ, ხეო სიცოცხლის,

მძლავრ შეიბერტყე ტანია,

გვერდზე ჩაგიდის იორი,

მან მოგცეს მთების ბანია.

მეც ბედნიერი ვიქნები, 

შენი აღდგომით მკვრდრეთითა,

ნისლით გავივსოთ ჭიქები,

დავძღეთ სიცოცხლის ქებითა.

არაგვო!

არაგვო!

არაგვო, წამოიმართე,

არწივის მკერდი გვაჩვენე,

ფარ-იარაღი შეგშვენის,

განა, უზიხარ საჩეჩელს.

განა, ლამბივით ჭორები

შენი ზნე, შენი საქმეა,

ამოიქნიე ტორები,

გმირთა სამჭედლოც აქვეა.

ლომივით ყალყზე შედექი,

დარად გვიქციე ავდარი,

დალოცე გმირი შემდეგი, -

არაგველების სადარი.

მაია დიაკონიძე

18.04.2024 წელი

ყველა რეაქცია:

21Lali Gachava, Sofio Chelidze და 19 სხვა პიროვნება

 შენ დარდის კონად გადამაქციე, 

ჩემო სამშობლოვ,

თუ მოვერევით, მხოლოდ ერთად,  

ამ ჭირს და ამ დარდს!

რომ ვარ ქართველი!

რომ ვარ ქართველი!

რომ ვარ ქართველი,

ჩემი ენა არის ქართული,

სხეული - ვაზი,

სისხლძარღვებად გადახლართული,

ვიზრდები ცამდე,

ქარვისფერი მტევნით ვივსები,

ვმაჭრდები, ვმღერი, ლურჯ

ცას სწვდება შხეფი - ისრები,

გავა ხანი და ძირძველ

ღვინოდ გადავიქცევი.

სიყვარულისთვის ღმერთმა მომცა

ღონე და ძალა,

რომ აგიტანო მზესთან ახლოს,

ღრუბლებზე მაღლა.

არ მიღალატო ოღონდ სისხლო,

ჯიშო, ჯილაგო,

რომ თეთრ ღრუბლებში

არწივივით შევკრა ირაო.

რომ ვარ ქართველი,

ჩემი ენა არის ქართული,

სხეული - ვაზი,

სისხლძარღვებად

გადახლართული,

იმიტომ ვდგავარ ზეცისაკენ

წელამართული.

მაია დიაკონიძე

18.04.2024 წელი

ყველა რეაქცია:

52Sofio Chelidze, თამარი ოღლიშვილი-ბიძინაშვილი და 50 სხვა პიროვნება

გაზაფხული მთაში (მთის კილოზე)

 გაზაფხული მთაში

(მთის კილოზე)

რომ გაუთბება მთას გული,

მეც გადმოვდგები ბანზედა...

ვიცი, რომ ეს გაზაფხული

მთებსაც ჩააცმევს ტანზედა;

გაუხსნის შეჭმუხნულ შუბლებს,

ქუხილის ზარებს დარეკავს,

ქარებს მოუხმობს და ღრუბლებს

მთების გადაღმა გარეკავს.

ხევში ზვავები დნებიან,

იღვიძებს ჭიამაია,

პირმზითში იჭყიტებიან

მორცხვად ენძელა და ია.

გვირილა~ყაყაჩოებით

მორთავს ტყისპირა მდელოებს...

ჩვენც, გაზაფხულის საკადრისს,

ბევრს ვიტყვით სადღეგრძელოებს!

მაია დიაკონიძე

17. 04. 2024 წელი

სად არ ვძებნე!

სად არ ვძებნე!

სად ვძებნე და სად არ ვძებნე,

მამულის გადამრჩენი,

მოვისმინე სიტყვა სეფე,

შევიტანე სარჩელი.

იქნებ უფალს შევეცოდოთ,

ვინმე გამოგვიგზავნოს,

შეეჭიდოს სოდომ-გომორს,

უგვანოს და მიზანტროპს. -

და დავდივარ ახლა მხოლოდ

ზეციერის იმედად, –

გამოგზავნოს კაცი ოღონდ

მართალი რომ იქნება!

მაია დიაკონიძე

16.04.2024 წელი

ბებიას წინდები (საბავშვო ლექსი)

 ბებიას წინდები

შალის წინდა შეუჭამა

ბებოს თეთრმა პეპელამ,

სკივრში ფრთხილად ჩაწყობილებს

მიეპარა ნელ-ნელა,

.

გამოფინა ბებომ მზეზე

ნაირფერი წინდები,

- ჩრჩილი სიცხეს ვერ გაუძლებს,

დააცვდება კბილები.

ფისომ უცებ მოიხელთა

დრო, წამოწვა სითბოში,

გადმოხედა მაღლიდან მზემ,

მიიწვია მინდორში.

მაგრამ ფისოს სად სცალია,

წინდებს ხომ ის დარაჯობს,

ქარმა რომ არ გაიტაცოს

სადმე უმისამართოდ.

მაია დიაკონიძე