ეხ, ვეღარ ვიტან ვერც სიცილს და ვეღარც სიცხეს,
მიკვირს კიდევაც, რა კავშირია, არადა მიტევს,
შემომაწურავს ფეხის წვივზე ჯინსების შარვალს,
მხრიდან, მკერდიდან აორთქლებულ ნაწვეთებს ფანტავს,
უწყლობისაგან უკანასკნელ ძალებსაც მაცლის,
მე კი ვიცინი, როგორც უმწე, სულელი ბავშვი.
No comments:
Post a Comment