ისევ მსუსხავენ შენი თვალები
დაბერებული ჭინჭარის ცეცხლით,
მიმწუხრში რეკენ სევდის ზარები,
წარსულის დღეთა გავქექე ფერფლი,
ციცინათელად დაფრენდი მინდვრად,
ისე გშვენოდა ღიმილი მნათი,
ხოდაბუნების სურნელი იდგა
და კიდევ... მზეში ნალესი თაფლის,
დამტოვე, მაგრამ ღამეულ ფერებს
ვეღარ ვიშორებ ცხადლივ და სიზმრად
და იმ მინდვრების ანარეკლს ვეძებ,
ველური თაფლის სუნი რომ იდგა.
თავდახრით ვუმზერ მწიფე თავთავებს,
შუადღის ხვატი ზეიმობს ბეცი,
ისევ მსუსხავენ შენი თვალები
დაბერებული ჭინჭარის ცეცხლით.
No comments:
Post a Comment