დაიჩოქე, საქართველო, მამა მოდის,
შემოაცვდა ანაფორის კალთას ლხენა.
ჭმუნავს გული, სულს ატყვია ნატყვიარი,
ფეხქვეშ მიწა იისფერი კადრით ქრება.
სიონიდან მოტირალთა ისმის ზარი,
ღვთის დედაა, სევდიანი, აფრქვევს ცრემლებს,
მძლავრობს მტერი, ერი ისევ იტანჯება...
გმირებს პატივს იმქვეყნად თუ მიაგებენ.
დაუნგრიეს ჩვენს ერდოზე მერცხლებს ბუდე, -
რომ მოფრინდნენ, მერე საით გაეშურონ?!
ბრძენი კაცი ათასობით ბარტყს აპურებს,
კვლავ მოიწვევს მშენებელს და კირითხუროს.
გასწით მთები, ერის მამა მობრძანდება!
მზემ ცხრა ფეხი აიკრიფა, მორცხვობს ძლიერ,
ბნელი ღამეც ოდესმე ხომ გათენდება, -
ჩვენს სახლებში რწმენის მადლი გაიბრწყინებს!
No comments:
Post a Comment