მე შენთან მოვალ, დამაგლეჯენ ზვირთები მკლავებს,
იქნებ ვეღარ მცნობ, დაგავიწყდი დიდი ხანია,
მოვარდნილ გრძნობებს, როგორც ზღვაში ნაფოტებს წყალი,
გადმოისვრიან ამ სხეულის ყველა უჯრედით
რეცეპტორები, დამწყდარ ნერვებს რომ აბარია.
ჩემს მოგონებებს შემოვიცმევ, როგორც სამოსელს,
მონატრება კი თავს მევლება ფრთათეთრ თოლიად,
ნუ კი გამკიცხავ, ჩემო კარგო, გულით დამლოცე,
თავი ვანებო უცხო ქვეყნად ტანჯვა-ბორიალს
და მივაკვლიო სასურველის ადგილსამყოფელს,-
- ზღვის სამეფოში უფლისწულის ტახტი გქონია.
No comments:
Post a Comment