შავი ჯოჯო შემოცოცდა,
ნელა-ნელა დაატყვევა
ვარდიც, იაც, სხივთა კონაც,
ვერავინ ვერ გაიგონა,
ტანჯვისა და გვემის ოხვრა,
გამოიხმობს ია ქომაგს,
დროს იმედი ფრთებით მოაქვს,
აინთება ვარსკვლავეთი,
მთვარე აწვდის ნაბდის თოქალთს,
შუქთა მკრთალი ათინათი
მტლად ედება ნაგვემ ოსტატს,
გვერდზე იწვენს სხივთა კონას,
მუზებს მისთვის დაფნა მოაქვთ,
უგვირგვიმო ლექსთა მეფე
ცაში მართავს ღამის ბორანს.
No comments:
Post a Comment