გულში დარდივით ამოზრდილა ყაყაჩოები,
წითლად ღუიან... ჩაწოლილა ზაქი ჩეროში,
მე ამ სამყაროს მოშვერილი ზურგით ვუცქერი,
რომ ავირიდო ტკივილი და ბოლოს ნევროზი.
ვწევარ უდარდელად, მართლა ნებისად
დაე, იბრუნოს დედამიწამ თავის გემოზე,
ვერ მიმონებენ, სეფე სიტყვის თქმა თუ მეღირსა.
No comments:
Post a Comment