მოვიხსენი სადედოფლო სამკაული,
თან წაიღო სილამაზე უღვთო დრომან,
ტვირთი მაწევს ხარ-კამეჩის სათუთ მხრებზე,
ცხოვრება კი ადიდებულ ტალღებს მოჰგავს.
ოცნებისთვის მაინც დამრჩა გულის სითბო
და ბავშვივით კვლავ მახარებს ზღვების კენჭი,
გავიხადე მე სამოსი სადედოფლო,
მზად ვარ ახლა, ვატრიალო უფლის კევრი.
No comments:
Post a Comment