დავეცი დაბლა,უფრო დაბლა ჯოჯოხეთია,
მინდა წამოვდგე, მაგრამ ცოდვა რა ოხერია,
ქვასავით მძიმე, დოლაბივით მკიდია მკერდზე,
წამოდგომისთვის ძალა არ მაქვს და უფალს ვეძებ...
ვიცი, მიშველის, ხელს დამისვამს სათუთად თავზე,
ვიცი, ირწმუნებს, სინანულს რომ ვეცრემლე ძალზე,
ვიცი, უსახურს მომანიჭებს სიცოცხლის ძალას,
ვიცი, ცოდვების პატიებას ეცდება მარად.
უნაყოფობას ამ ცხოვრების, მე ახლა ვტირი,
დროგადასული ხის ფესვივით ვეჭდობი მიწას,
ვებღაუჭები ამ სიცოცხლეს, როგორც თვითმიზანს
და, ვიცი, ღმერთი გამომიწვდის შენდობას ციდან.
