გთავაზობთ ჩემს ლექსს ბატონი ამირან გოდერძიშვილის მიძღვნით, რომელიც ამ ლექსთან დაკავშირებით დაწერა:

სანამ...
დაიჭიმება სანამ სხეული
და უკანასკნელ სუნთქვას გამოსცემს,
დე, ნუ ვიქნები ბნელით ძლეული,
მიმღერეთ რამე რიბირაბოზე.

მითხარით, რომ ზღვა იღელვებს ისევ,
ქვევრებში ისევ ჩადგება ღვინო,
ისევ მოვაწევ თქვენამდე ფიქრებს,
რომ სამუდამოდ არ დავიძინო.

დაიჭიმება სანამ სხეული
და უკანასკნელ სუნთქვას გამოსცემს,
დე, ნუ ვიქნები ბნელით ძლეული,
მიმღერეთ რამე რიბირაბოზე.
მაია დიაკონიძე
24.10.2024 წელი
რიბირაბო - იმერ. რაჭ. კილოზე განთიადი

მაიკოს!

ადრე მახსოვს თვალებზე რომ
სიყვარული გეფარა,
დღეს ლექსებში ჩუმი სევდა,
როგორ შემოგეპარა?....

კარგად იცი, ეს ცხოვრება
ხან ასეა, ხან ისე,
გაიღიმე, შემოდგომა
ცოტა გაახალისე....

გაიღიმე, სიხარულმა
ზოგჯერ იცის ახდენა,
მაგ თვალების შემხედვარე
ცა—-ცისფერი გახდება!!!.....
ამირან გოდერძიშვილი
24.10.2024 წელი

ყველა რეაქცია:

27Eka Gigauri, Gela Tsigroshvili და 25 სხვა პიროვნება