ნეტავ, სად იყო?!
ყელზე მომედო საბელი
რვაფერადა და რვაწყებად,
ნეტავ, სად იყო ამდენი
ყველა მე შემომგრაგნოდა,
თვალის ვერ შევძელ ახელა,
ისევე ის მომაგონდა,
ბოროტს რომ სძლია ცალხელამ.
გავიწიე და გავგლიჯე,
დავშალე ცოდვილ-წყეული,
მაგრამ რამდენი საჯიშე
კაცი დაგვირჩა სნეული.
მაია დიაკონიძე
27.10.2024 წელი
No comments:
Post a Comment