მოვკვდები და...
ცამდე კოშკები რომ ააგო, რაზედ ირჯები,
თუ არ ხარ გიჟი, ხელი ანდა უსაზმოდ ქველი?!რომ არ გიყვარვარ, გინდოდა გეთქვა,
ნეტავ, სად იყავი?!
დღეს ფედერიკო გარსია ლორკას ამ ლექსის ორ თარგმანს წარმოგიდგენთ, არ ვიცი, რომელი მოგეწონებათ:
ხან სუყველანი მადარდებს,
ხან კი მადარდებს არც ვინა,
ხან ბროლის მიდგას სასახლე,
ხან ვიარები კარვითა.
ხან ბნელი ღამე მიზიდავს,
უვარსკვლავო და უმთვარო,
ხან ზეცა მიყვარს ციმციმა,
თვალნი ნახატნი უკალმოდ.
რომ შემცქერიან ეშხითა,
გუზგუზა ნაკვერჩხალებით,
მივაჩერდები სევდითა,
დამდაგველს ცეცხლის ალებით.
ხან ცოდვას ცოდვას ვამატებ,
ხან უმანკო ვარ კრავივით...
ოხერი წუთისოფელი
გვერდზე ჩრდილივით ჩაივლის.
ნეტავ, რას გადაგეკიდე,
არც რაი მინდა შენგან,
თვალზე ცრემლები მამკიდე,
გადავქცეულვარ სევდად.
ჭრელია წუთისოფელი,
ჩვენ კი ამ მიწის მტვერი,
ზოგი მოყვარე გგონია
და აღმოჩნდება მტერი.
ნეტავ, რას გადაგეკიდე,
არც რაი მინდა შენგან,
თვალზე ცრემლები მამკიდე,
გადავქცეულვარ სევდად.
3/3/24 3:15 PM
ნუ ბრაზდები, სულო ჩემო,
სულმა მხოლოდ ფრენა იცის,
რა ვქნა, რომ მიყვარხარ, გჩემობ,
ფრთებს ვიზომებ ლაჟვარდისთვის.
წამოგყვება ჩემი სული
ცაში, ხმელზე გინდა იყო,
თუ კი მზე ხარ ამოსული,
როგორა ვთქვა, სიზმარიყო.
.
ჩამოვიფერთხე მთვარიანი ღამის ნაფლეთი,
რომ მპირდებოდა ნეტარებას, თვალის ახელას,შენი სიმშვიდე მაოცებს,
შენ კი სიგიჟე ჩემი,
ვეწვევი ზეცის სარეცელს,
გამომესხმევა ფრთები.
შენ მეკითხები: - სადა ხარ,
მე გეუბნები - ცაში,
მერანი ჩემი ქათქათა
ღრუბელთა ტევრში დაჰქრის,
თავბუდამხვევი სისწრაფით,
ვეცემი ქვებზე დაბლა,
ჩემი სიცოცხლის წამების
ხელახლა ვიწყებ ათვლას.
ვხუმრობ უსიტყვოდ, შენ ჩემი გესმის,
და არ გჭირდება ზოგჯერ ყურები,
თითქოს მგზავრი ვარ ნავის თუ გემის,
ვით ცის, ვერ ვძღები შენი ყურებით.
ისე ახლოს ხარ და თან ხარ შორი,
შენ ცა ხარ, მე კი უბრალო მგზავრი,
და ალბათ ერთერთს, მრავალთა შორის,
შენ მიეც ამ ჩემს ცხოვრებას აზრი.
გუგულმა ჩადო
ჩემს გულშიაც
თავისი კვერცხი
და გადავყევი***
***†******
*****
თუ არ ვუყვარვართ, ჩვენ გვიყვარს ამ დროს!
დღეს მინდა თარგმანი შემოგთავაზოთ მიხელ მატუსოვსკის ძალიან ცნობილი ლექსის ,,საიდან იწყება სამშობლო?", პოეტი დაიბადა უკრაინაში, ცოტა ქართული ვარიანტი გავაკეთე
