საქართველოს!
შენს თავს ხან რუხი ღრუბელი მართმევს,
აღარ მადგება შუქი სვეტებად
მხოლოდ შენი ცა მეიმედება.
სად ტახტრევანზე შენ ზიხარ მხოლოდ,
შენა ხარ ჩემი ალტი და ჩელოც,
ნუ დაბნელდები, ჩემო მზევ, ოღონდ,
მომეცი ნება, რომ გადღეგრძელო!
მაია დიაკონიძე
28.10.2024 წელი
No comments:
Post a Comment