მიტომ დაპატარავდი!
დარდი მკლავს ჩემი სამშობლოს,
ამიტომ ვპატარავდები!
,,ბუს რა ჰქონდა, ყვავს გაჰქონდა",
სულს მუხაში მალავდი,
შენიანი გგლეჯდა, გყოფდა,
მიტომ დაპატარავდი.
ყველგან იდგა გლოვის ზარი,
დიდისა თუ პატარის,
ძმამ ძმას დასცა როს თავზარი,
მაშინ დაპატარავდი.
თითქოს ვარდიც აღარ ვარდობს,
ხმაც არ მესმის არაგვის,
შენ გულს ვეღარავის ანდობ,
მიტომ დაპატარავდი.
თუ გაივსო მოღალატით,
ქუჩაცა და საყდარიც,
მტრის ჩაიცვეს თუ ხალათი,
მიტომ დაპატარავდი.
მაია დიაკონიძე
28.10.2024 წელი
No comments:
Post a Comment