გაზაფხული

ხეხილი ყვაოდა,

ხე ხეს რომ მიჯრია,

მზიამ აქოდა

მარტიო გიჟია,

ხელი მოჰკიდა და 

გაგვაცნო ლამაზი,

კაბაზე დასხმოდა 

ყვავილი ათასი.

დაყარა იალონს, 

სხივები ხიდია,

დღეს ნაზი ყვავილნი

დიდ ქორწილს იხდიან.

ალუჩამ გაშალა 

გრძელ-გრძელი მკლავები,

ქარს მიაქვს ფიქალი,

ფიქრები ამკლები,

თუ არა, მითხარით,

რა აურზაურია,

მომეცით კითხვები,

რა უცნაურია,

იმაზე მინდა რომ

მე ვუთხრა პასუხი,

არა,  მე გავცემო,

მპასუხობს აშუღი.