მიზიდავს და ცის მორევში მითრევს,
რომ არ გავხდე მსხვერპლი უტეხ ქართა,
მთვარე ღამეს ცისკიდურზე მითევს.
გყვარებოდი სულ ცოტა, ეს მსურდა,
შენთან ყოფნა ლამაზ სიზმარს ჰგავდა,
სამყარომ თუ დამიბრუნა ხურდა,
ვამპირივით ჩემს სისხლს ბნელი სვამდა.
მატყდებოდა ხერხემალზე მალა,
საფეთქლებში ფეთქდა ვერცხლიწყალი,
გასაფრენად აღარ მყოფნის ძალა,
და ყორანიც მესტუმრება მალი.
.,
No comments:
Post a Comment