მინიმა

,,ტყუილს მოკლე ფეხები აქვს",

სიცრუე სულს მიხუთავს,

,,ბოლო მაკვირვებს, ფიცი მწამს",

ჩვენს დიდ წინაპარს უთქვამს.

რად უნდა მოკვდავს ნეტავ ღმერთობა?!

რად უნდა მოკვდავს ნეტავ ღმერთობა?!

ღმერთკაცობაზე ნუ იტყვი უარს,

რადგანაც მჯერა შენი, ვით ღმერთის,

სულმა ღმერთობა თუ ვერ იგუა

და კაცის ქვენა გექნება მეტი,

აწოწილ თეთრ მთებს დავუსვამ კითხვას,

თეთრ ღუბელს, თეთრ ცას და თოვლის ფიფქებს,

რად უნდა მოკვდავს ნეტავ ღმერთობა,

თუკი თვისტომის ტკივილს ვერ იგებს.

მაია დიაკონიძე

30.11.2024 წელი

ყველა რე

მაოცებდა (სატრფიალო)

მაოცებდა...

მაოცებდა მაგ თვალების

სიმუნჯე და სილურჯე,

და რაღაცა ეშმაკეულ

ძალებით დამიუნჯე.

მომიტაცე და პეგასმა

ქვეყანა მომატარა,

სად მიწაზე ფეხი დავდგი,

წყარო გაჩნდა პატარა.

წყალი ვსვი და გამომექცა

შენკენ ჟრუნა ლექსები,

უნდა შევქმნა კართოტეკა

ბნელში ხელისცეცებით.

მაია დიაკონიძე

28.11.2024 წელი

მინიმა, თუკი მომკლავ!

 თუკი მომკლავ!

დანაკარგი იქნებ არც რა დიდია,

თუკი მომკლავ, მერე სხვები მოვლენ,

მიმდევარი ერთი ხომ ვარ ილიას,

ნუ გამწირავ სამშობლოზე მლოცველს.

მაია დიაკონიძე

29.11.2024 წელი

თეთრო გიორგი! (პატრიოტული)

 თეთრო გიორგი!

გველეშაპს თავი მოვჭერი,

ამოეზარდა ისევ,

გოგო-ბიჭების მიცემა

იმისთვის ისევ მიწევს,

აღარ გამოჩნდა გიორგი

თავისი თეთრი ცხენით,

გველეშაპი კი მეტს ითხოვს,

გამიზარდეო ძღვენი.

სადა ხარ, თეთრო გიორგი,

სადაა შენი გორდა,

გადაარჩინე ქვეყანა,

ჩვენი ჯიში და მოდგმა,

მტერს ზვავად ჩამოეშალე

და ნაბადივით გათელე,

შენი იმედი გვაცოცხლებს

შენზედ მონდობილ ქართველებს.

მაია დიაკონიძე

29.11.2024 წელი

ჭინჭილა და ტასუნა (საბავშვო)

ჭინჭილა და ტასუნა

ხან დოქით, ხან ჭინჭილით

გზას მიჰყვება ტასუნა,

თმებზე რომ მოეფეროს

ჭკვიან გოგოს, ქარს უნდა.

იცის, წყაროს წყალია

ჭინჭილაში წკრიალა,

ყველა ბავშვის ვალია,

რომ მიართვას ფიალა,

დედას, მამას, ბებიას,

პაპას, თანაზიარად,

წყალში ყინულებია,

მზეც ანთია ბრდღვიალა.

მაია დიაკონიძე

28.11.2024 წელი

მე და წვიმა

შვეულად თუ ირიბად

წვიმა გვიშენს ქვეითებს,

პაემანზე მივდივარ,

სულ არ იცავს ეტიკეტს.

არ სჭირდება თარაზო,

 შემომიძვრა ქოლგის ქვეშ,

 - სად მიდიხარ ლამაზო?!

აგერ კოცნა ჩემი შენ. -

დამისველა მხრები და

დამისველა ტუჩები,

თან მეძახის ,,ერიჰა, 

გოგოვ, რას იბუტები."

შვეულად თუ ირიბად

წვიმა გვიშენს ქვეითებს,

პაემანზე მივდივარ,

სულ არ იცავს ეტიკეტს.

ყველაზე მაღალია ჩემი ლოტი

 ყველაზე მაღალია ჩემი ლოტი

მესობა როგორც სადგისები,

ახლა სადაცაა, წავიქცევი,

შენი მზერით რომ ავივსები,

სულში შემოვლენ ქარცივები.

თვითონ მოვიმზადე ეშაფოტი,

გავხდი მისანი და პოლიგლოტი,

ყველაზე მაღალია ჩემი ლოტი,

სიკვდილით დასჯაზე ყველა მოდით.

მაია დიაკონიძე

25.11.2024 წელი

უფალს!

 გადაგავიწყდი, შენ წინაშე მიმიძღვის ბრალი,,

მე, როგორც ძაღლი, შევცქეროდი სამყაროს ღრენით,

ვერ მოვიხადე ამა სოფლის  საზეო ვალი,

გულში შემომრჩა, მხოლოდ მთები, მაღალნი, ბრგენი.

მათ ვენაცვალე, მათ მასწავლეს ზეცაში ცქერა,

სულ სევდიანებს, ჭაღარით რომ მოჰქონდათ თავი,

ქედს ვუხრიდი და დღემდე მათი უცილოდ მჯერა,

არსად არ  წავლენ, მიწიდან ვერ გააგდებ ძალით.

მარიამის პასუხი (საბავშვო)

მარიამის პასუხი

- სიყვარული რა არის? -

ვეკითხები მარიამს,

-სიყვარული წყაროდან

ერთი კოკა წყალია,

ტახტთან როცა მივუტან

პაპას დილაადრიან,

- ღმერთმა მოგცეს წყლის ძალა, -

მეუბნება, - მარიამ!

მაია დიაკონიძე

26.11.2024 წელი

დიალოგი ბებოსთან (საბავშვო)

 დიალოგი ბებოსთან

- რად ამშვენებს ყვავილები მიწას,

ან ღრუბლები რად დადიან ზემოთ?! -

არ ისვენებს მწვანეთვალა ნიტა,

კითხვებს უსვამს მოფუსფუსე ბებოს.

- მივირთმევდით, როგორც ბამბის ნაყინს,

თეთრ-თეთრ ფთილებს, გავუგებდით გემოს,

- თოვლის ფიფქი როგორ მოვა მაშინ?

- ბებო, დარჩეს ეგ ღრუბლები, ზემოთ!

მაია დიაკონიძე

26.11.2024 წელი

Tamaritamro Bagashvili თამარ ბაგაშვილი

11 სთ  · 

აირევიან ეს ამინდებიც,

ვინიცის როდის გამოდარებს,

ცივია გული ,

როგორც სამარე,

ცივი ქარები მიმტვრევენ კარებს.

სისულელეა ამ ქვეყნად მოსვლა,

სისულელეა უნდა თქვას კაცმა,

არც დასაწყისი...

არც დასასრული...

ჯვარცმა, აღდგომა და ისევ ჯვარცმა...

 ელგუჯა ციგროშვილილექს~კომენტარი

თამარ~ქალს :

1 . ნუ შეგაშინებს

ცივი ქარები ,

გადაივლის და

დარი დადგება ,

იმედს გაუღე

გულის კარები

და შიგ იმედის

შუქი ჩადგება .

2 . უფლის კვალს

უნდა მისდიოს კაცმა ,

გაითავისოს

ვნება და ქება :

ჯერ დაბადება

და მერე ჯვარცმა ,

შემდგომ აღდგომა

და ამაღლება !

ელგუჯა ციგროშვილი .

ქ . თესალონიკი .

25 . 11 . 2024 წელი .

სიყვარულის რა ვთქვი

 სიყვარულის რა ვთქვი

არ მიყუჩებ თუკი ტკივილს,
კრწანისსა და გარნისს,
საუკუნოდ სისხლში მივლის,
სიყვარულის რა ვთქვი.

თუკი კლდეებს აპობს მეხი,
კუპრს მავლებენ სათლით,
არა იცი კვეხნის მეტი,
სიყვარულის რა ვთქვი.

თუკი შენთვის სიყვარული
სიმდიდრეა მხოლოდ,
ოქროსათვის გიცემს გული,
ანგარებით ცხოვრობ.

არ მიყუჩებ თუკი ტკივილს,
კრწანისსა და გარნისს,
საუკუნოდ სისხლში მივლის,
სიყვარულის რა ვთქვი.
მაია დიაკონიძე
26.11.2024 წელი 

თუ გინდა იხილო! (პატრიოტული)

 ******

მთვლემარე ტაძრები და ქვები მომლოდინე,

ვეღარ უძლებენ უკვე მოლოდინებს,

დინებას თუ გინდა უკან რომ გამოჰყვე,

ისევ რომ იხილო ამ მიწის სამოთხე,

თვალები აივსე ყვავილთა ფიფქებით,

დღეს თუ არა და ხვალ შენც აქ იქნები.

მაია დიაკონიძე

24.11.2024 წელი

მინიმა

 *****

შენ საჩუქარს ლექსად მიძღვნი,

ჩანგის ხმად და ნაქარგებად,

და მინდება, როგორც ბავშვის,

მზის ხელებში ატატება.

მაია დიაკონიძე

26.11.2024 წელი

მიწას დაძრავს მთებში ზათქი,

მეც შემომკრავს ზარია,

განვიცადე თუკი მარცხი,

სიყვარულში, ცხადია.

თავს დამესხმის ნიაღვარი 

წვიმების და მეწყერის,

ეს იქნება წინამძღვარი

უფლისაგან შეწევნის.

 მესობა როგორც სადგისები,

ახლა სადაცაა, წავიქცევი,

შენი მზერით რომ ავივსები,

სულში შემოვლენ ქარცივები.

თვითონ მოვიმზადე ეშაფოტი,

გავხდი მისანი და პოლიგლოტი,

ყველაზე მაღალია ჩემი ლოტი,

სიკვდილით დასჯაზე ყველა მოდით.

,

ღმერთი არის და ვარ ბედნიერი

 ღმერთი არის!

როცა დილის ცას გავცქერი ნათელს,
როცა სულში არ მედება მტვერი,
ხელს ჩამოკრავს თითბრის ზარებს მნათე,
ღმერთი არის და ვარ ბედნიერი.

აღარ არის გულში მტრობა, შური,
ხმა გაისმის ეშმაკების ძლევის,
ღიმილია ჩვენ შორის მეგზური,
ღმერთი არის და ვარ ბედნიერი.
მაია დიაკონიძე

25.11.2024 წელი

სანამ სამშობლო აქაა (პატრიოტული)

 სანამ სამშობლო აქაა

სანამ სამშობლო აქაა,

მიწას ათოვს და აწვიმს,

ძილს არ მივეცეთ საღათას,

არ ვუღალატოთ არწივს,

არ მივუშვიროთ შუბლები,

ტყვიას გასროლილს ჩვენკენ,

რომ არ დაგვერქვას კურდღელი,

ჩირგვში საფარს რომ ეძებს.

სანამ სამშობლო აქაა,

მიწას ათოვს და აწვიმს,

ძილს არ მივეცეთ საღათას,

არ ვუღალატოთ არწივს.

მაია დიაკონიძე

23.11.2024 წელი

გვიანი შემოდგომაა - რომ ველოდები გმირს!

გვიანი შემოდგომაა

გვიანი შემოდგომაა, მთაში წვიმები ცრის,

ეს სიყვარულის ოდაა თუ ტირილია მკვდრის,

გამოჰყოლია ნიაღვარს ერთი ნაგლეჯი ცის,

მე შემახვედრა ფირუზი, გადავიხდიდი ძვირს.

გვიანი შემოდგომაა, მთაში წვიმები ცრის,

ხევხუვში ქარი სეირნობს, კლდეებს არ აცლის ძილს,

თავის სიმღერებს უმღერის, ნეტავ, თუ იცის ვის,

იმისთვის არის სულერთი, რომ ველოდები გმირს.

მაია დიაკონიძე

24.11.2024 წელი

მოხუცო! (პატრიოტული)

 მოხუცო!

ვეღარ გაცილებ მოლურსმნულ მზერას,
მოხუცო, ვხედავ, რაღაცა გიჭირს,
თავს დაგვტრიალებს ყვავი და ძერა,
შენს თვალში ვამჩნევ ნაპერწკალს რისხვის.

ალბათ, ფიქრობ, რომ ჩვენ ვერ ვივარგეთ,
და სიყვარული აღარ გვაქვს მიწის,
მთელ სამყაროში მიმოვიფანტეთ,
ქვეყანას აწევს ბურუსი ტყვიის.

ხატ- სალოცავი დავაგდეთ მარტო,
დედას არ ესმის ფიქრები შვილის,
სახლის სახურავს წვიმები ალტობს,
ეზო- კარგს დრონი დაუდგა ძილის.

შენ კი, მოხუცო, ხელ- ჯოხით ხელში
გაგიწევია შვილებთან ქალაქს,
თან მიგაქვს მათთვის ეს მიწა პეშვით,
რომ აგრძნობინო იმისი ძალა.

თუ შვილებს არა, შვილიშვილს მიეც,
იგრძნოს სურნელი ვენახის, ბაღის,
რომ აღარ გახდეს მისთვის სულერთი,
თუ სად აღმართოს მან ბაირაღი.
მაია დიაკონიძე
24.11.2024 წელი 

მინიმა

მარტივ მამრავლად დაშლილ თავს ვეძებ,

რომ წამოვკრიფო , როგორც იები.

დამოკლეს მახვილი

დამოკლეს მახვილი

ჩვენ შორის მანძილი დამოკლდა,

ჩამეცი დამოკლეს მახვილი,

შენ იტყვი, ის იტყვის, რა მოხდა,

ღალატი არ არის ადვილი.

მთავარი ისაა, - არ მოკვდე,

არ დარჩე უცნობი ცვლადივით.

მაია დიაკონიძე

23.11.2024 წელი

 

მარადი დედა

 მარადი დედა!

შენ ლილიების ზღვაში იწექი,

თავზე გათოვდა სითეთრის სევდა,

როგორც აკვანში, ქარში ვირწევი,

შენ მაგონდები - მარადი დედა.

ხელები თეთრი,- ფიქალი ვარდი,

ტუჩი და ღაწვი, ლალი და ძოწი,

ჩემში შემოსულ ნაზ ღრუბელს ჰგავდი,

ხარ უკვდავების პატარა ყლორტი.

შენ ლილიების ზღვაში იწექი,

თავზე გათოვდა სითეთრის სევდა,

როგორც პატარა, ქარში ვირწევი,

შენ მაგონდები - მარადი დედა.

მაია დიაკონიძე

23.11. 2023 წელი

ყველა რეაქცია:

19Lali Gachava, Sofio Chelidze და 17 სხვა პიროვნება

ფიქრო, გაბრიელ სალოსზე

 გკოცნი, მოხუცო დედაო,

და შენს მუხლებთან ვიჩოქებ,

შეკითხვას გაგიბედავო,

ოდინდელ საქართველზე.

ნაცარში ამოვლებულო,

პურო, მოკვდავთა არსობის,

სიკეთით გამორჩეულო,

დამნაყრებელო კაცობის.

კლდეო, დარდისგან დაჭმულო,

ატარებ მრუმე სამოსელს,

სიტყვა მითხარი სარწმუნო,

გმირებზე, კვლავ რომ გავოცდე.

ტაძარო, ცამდე აწვდილო,

ფიქრო, გაბრიელ სალოსზე,

იქნება ხმა მომაწვდინო,

მომიტევე და დამლოცე!

ციკლიდან: ,,კუნწულა ლექსები", ავტ. ე;ლგუჯა ციგროშვილი

 დღეს პოეტი-ემიგრანტის ელგუჯა ციგროშვილის კუნწულა ლექსებს წარმოგიდგენთ:

ციკლიდან: ,,კუნწულა ლექსები"

ყველა ნასროლი სამიზნეს ასცდა,

შინ მოსამკალი დამრჩა ყანები,

და სიამაყე სულს შემოაცვდა,

როგორც ფუფალას – ხელთათმანები.

ქ. თესალონიკი, 30.04. 2023 წელი

-----------------------

ზღვის ქაფს ჩამომბანს მღელვარე ზვირთი,

შენ აფროდიტეს გამკობს სინაზე,

,,რამლის მჩხრეკავის" ვიტვირთე ტვირთი,

ფიგურებს ვხატავ ბედის სილაზე.

ბედნიერებას არა კმარია

მხოლოდ სიტურფე, მხოლოდ მშვენება,

თუკი სადაც ხარ, არ გიხარია,

არც დაღამება, არც გათენება.

ქ. თესალონიკი, 23.03. 2023 წელი

------------------------------

თუმც ღმერთმა ქალი კაცისგან შექმნა,

ჩვენ სამყაროს ვგრძნობთ თავად ქალებით,

შეყვარებული ქალი ჰგავს ზეცას,

ვარსკვლავებივით ნათელ თვალებით.

ქ. თესალონიკი, 14.03. 2023 წელი

--------------------------------------

ჩვენთვის მამულია სალოცავი წმინდა,

არ თქვათ: ,,მისი კვნესა აღარ გვეყურება",

ნუ თვლით, რომ სახლიდან მერცხლად გავფრინდით და,

უცხო ქვეყანაში დავრჩით ბეღურებად.

ქ. თესალონიკი, 25. 12. 2022 წელი

თუ...

რა საჭიროა მოთმინების

მივსო ფიალი,

ზვავი რომ მოსწყდეს,

მისთვის კმარა პატარა გუნდაც...

აღარას უშველს ვაი-ვიში,

კბილთა ღრჭიალი,

თუ ჩ ე მ შ ი მ ო ჰ კ ვ დ ი _

ასი წელი იცოცხლე თუნდაც!

____

და ბევრჯერ მინდა!

სხვისი მიწა ვერ გავითავისე,

ფიქრი არ სწყდება

მშობლიურ არეს...

და ბევრჯერ მინდა

ყმუილი ისე _

როგორაც მგელი

შეჰყმუის მთვარეს!

_____

****

როს დადუღდება

სიყმაწვილის ტკბილი მაჭარი ,

განვლილი წლები შეგვახსენებს

ძველ ს ი მ პ ა ტ ი ე ბ ს ...

მოვა ს ი ნ დ ი ს ი _ ჩუმ

გრძნობათა ძ უ ნ წ ი ვ ა ჭ ა რ ი ,

გაუნაღდებელ თ ა მ ა ს უ ქ ე ბ ს

არ გ ვ ა პ ა ტ ი ე ბ ს !

____

ი მ ე დ ი !

ჩავლილ წლებს გაჰყვა

ბედნიერი ჩვენი

ბ ა ვ შ ვ ო ბ ა ,

წავიდა , გაქრა , ამაოა

დღეს ძებნა კვალის ...

კაცს არ შეჰფერის

ვ ა ი - ვ ი შ ი და

ა წ მ ყ ო ს გმობა ,

პ ა ნ დ ო რ ა ს ყ უ თ შ ი

ვიდრე ბუდობს

ი მ ე დ ი ხ ვ ა ლ ი ს .

___

ფერები დააკლდა ...

დ ა რ დ მ ა დამიბრიყვა ,

სხვად ვარ კაი ჯანზე ,

გ უ ლ ს ვეღარ ვაყუჩებ ,

ფ ი ქ რ ი ს გ ა ნ დაზაფრულს ...

მ ე რ ც ხ ა ლ ი არ მოფრინდა

მეზობლის აივანზე

და ... თითქოს

ფ ე რ ე ბ ი დ ა ა კ ლ დ ა

გ ა ზ ა ფ ხ უ ლ ს !!!

_______

ვ ე დ რ ე ბ ა !

ბოლოს სულ ყველას გვეწურება

ა ქ ყ ო ფ ნ ი ს ჟ ა მ ი ,

უცნაურ თ ხ ო ვ ნ ა ს ,

სიამაყე ჩემი მკარნახობს :

ს ა ყ ვ ა რ ე ლ ქ ა ლ თ ა ნ

არ დამიდგეს ღ მ ე რ თ ო ეგ წამი _

რათა ს ი კ ვ დ ი ლ თ ა ნ

დ ა მ ა რ ც ხ ე ბ ა ჩემი არ ნახოს !

-----------------

ქვრივი ბორდელში ვერ იმუშავებს,

არ გამოუვა ძაძებით გლოვა,

მას წარამარა გახდიან შავებს,

როგორც კი მისი ,,კლიენტი მოვა!"