სამშობლოს!
ვით ბებერ ტოტიას, შენც ისე გერჩიან,
ვინ ასე, ვინ ისე, გწიწკნის და მიჰქარავს,
შენ ჩემო ბებერო, ერთგულო წიქარავ!
სიყვარულს არა აქვს სასრული, სამანი,
და თუნდაც მე ერთმა ამ გულში გინახო,
არ მინდა არც ლუკმა არავის არამი,
როცა ჩემს თვალებში მზესავით ციაგობ.
შოთას გზას მივყვები, ვით ქალი ასმათი,
ფიცით ვარ შეკრული უზადო გმირებთან,
მიხმობენ ზარები თმოგვით და რაბათით,
ვიცი, რომ ქართველი არ გადაჯიშდება.
მაღლდება ოცნება მეშვიდე ცათამდის,
შხარა და უშგული თერგივით ხმაურობს,
ხმლით და ჯვრით მოსულხარ გმირულად აქამდე,
ილიას, ვაჟას და აკაკის მამულო!
მაია დიაკონიძე
26.05.2025 წელი
No comments:
Post a Comment