ისევ მინიმალური პოეზია:
***
სინდისი მძიმე ლოდებად მაწევს,
ვერ ვიცავ ცოდვათ შორის ინტერვალს,
მოვიშველიებ ბებიას საცერს,
***
ვფართხალებ, როგორც უმწეო ჩიტი,,
ძალიან მინდა ცაში გაფრენა,
მაგრამ ვიღაცა ცხვირწინ გზას მიჭრის,
ამბობს: - მიწაა შენი არენა.
მაია დიაკონიძე
2.11.2014 წელი
No comments:
Post a Comment