რაც არ მიგრძვნია არასოდეს თითქოს აქამდის,
ოცნების ხიდზე მოხტუნავე პატარა გოგო
დღეს ქალი ვარ და ციხის სარკმელს ვაწყდები მხოლოდ,
მაგრამ ახლოა ქარიშხალი, რომ მტაცოს ხელი,
ციხე-კოშკიდან გამომიხსნას, ვით ტურფა შველი
და ამიყვანოს მწვერვალებზე, ღრუბლებზე მაღლა,
რომ არ შემჭამოს სევდისა და დარდების მახრამ.
No comments:
Post a Comment