გაშიშვლებული ერი, ესსე

 ამ ბოლო ხანებში ფეისგვერდებზე მოიმატა გაშიშვლებული გოგონების სურათებმა, ვიდეოებმა. რატომღაც ეჭვი გამიჩნდა, იქნებ მათ ძალით აღებინებენ ამ ფოტოებს და ვიდეოებს და ძალით ადებინებენ?! რა თქმა უნდა, ბევრი თავისი სურვილითაც დებს ალბათ, რომ ყურადღება მიიპყრონ, თავის თავს რეკლამას უკეთებენ. რამდენიმე დღის წინ მითხრეს, რომ საშიშია შვილების, შვილიშვილების ფოტოების დადებაც. რა იცი, რა დააწერონ და რისთვის გამოიყენონ არამზადებმა, აქ თუ არა, სხვა ქვეყანაშიო. ბოლოს და ბოლოს, ზოგს შეიძლება ფანტაზიაც გაეღვიძოს და რა არ დაწეროს თავისი ველური ვნებების შესახებ. ახალგაზრდა თუ დაწერს, რა უჭირს, მაგრამ ხანშიშესულები რომ წერენ, ცოტა მიკვირს და ამას იწონებენ კიდეც ბევრნი. ამ სფეროში სიფრთხილეა საჭირო. ცუდი მაგალითი არ მივცეთ ახალგაზრდებს. როგორ შეიძლება, ლექტორი შევიდეს ლექციაზე და სხვანაირად შეხედოს ახალგაზრდებს, იგივე თავის შვილებს?! ყველა ასეთი ადამიანის შესახებ ინფორმაცია საჯარო ხდება ადრე თუ გვიან. გალაკტიონობას ნუ დაიჩემებთ, არა მგონია, ამაზე კარგად ვინმემ რამე დაწეროთ და პატარა გოგოების ფოტოებზე ნერწყვების ყლაპვა, ,,აბა, დამაცადეში" მგელის მიერ კურდღლის შეჭმის დაუკმაყოფილებელ სურვილს მაგონებს:

ცამეტი წლის ხარ!

ცამეტი წლის ხარ და შენი ტყვეა

ჭაღარა გულის ზმანება ავი, -

ჩააწყვეთ რიგში ცამეტი ტყვია,

ცამეტჯერ უნდა მოვიკლა თავი!

გაივლის კიდევ ცამეტი წელი,

მოახლოვდება გზა ოცდაექვსი,

მოცელავს მაღალ ზამბახებს ცელი,

ატირდება დრო და ჩემი ლექსი.

ოჰ, როგორ მიდის ახალგაზრდობა -

დაუნდობელი სურვილი ლომის!

და ყოველივე როგორ ნაზდება,

როცა ახლოა მზე შემოდგომის.

გალაკტიონ ტაბიძე