არ მიყვარს ცარიელი თოჯინები, ცარიელი სიტყვები, ცარიელი მზერა, რომელიც თავის გარშემო ვერავის და ვერაფერს ხედავს, ცარიელი გული, რომელიც ვერ ამჩნევს სხვების გაჭირვებას, სხვების ტკივილს.
არ მიყვარს ადამიანები, რომლებსაც არ უყვართ ვან-გოგი, ფიროსმანი, არ ესმით ვაჟას ლექსების მუსიკა. ნეტავ, რა არის მათი ცხოვრება?! მანქანა, კომფორტი, კარგი დასვენება, მაგრამ ყოველთვის მებადება კითხვა: - შვილო, რითი დაიღალე, თუ შენს სულში არაფერია?!
No comments:
Post a Comment