შენ სიხარულის, ჩემი დარდის თანაზიარო,
ქარო, მიაპობ ტრამალებს და უბელო ცხენის
ჟინმა და ლტოლვამ გინდა უცებ გადაგიაროს,
იპოვო შენი ერთადერთი, არ გინდა მეტი.
ეჟვნის ჟღარუნით გინდა ამცნო ყველას და ყოველს,
რომ გიყვარს, ნატრობ, მასთან იყო ყოველი წუთი,
ჟამთმდინარება მაგ შენს გრძნობებს ღეჭავს და ცოხნის
და ვერ განსაზღვრე, როგორც ვხედავ, შენ აზიმუტი.
.
No comments:
Post a Comment