მინიმა, პაოლო იაშვილს!

 მე და შენ, ერთი მიწის შვილები,

ვქცეულვართ მძევლად სხვადასხვა დროის,

შენ მკერდს გიმშვენებს მარადისობა,

მე კი უაზროდ წუთებს ვწვავ მორიგს.

მაია დიაკონიძე

5.08.2024 წელი