ო, როგორ მახსოვს, ჩვენ სამი და საჭერი ბადით,

უკვდავებას და ჭრელ-ჭრელ პეპლებს ერთად ვიჭერდით,

ახლა კი ნელა მივუყვები ცხოვრებას დარდით,

და არ მეგონა, ამდენ ტკივილს თუ დავიტევდი.