ამოუცნობი იყავი საგა (სატრფიალო)

გარედან ცეცხლის ალები მწვავდა,

შიგნიდან ტრფობის, ულევი ვნების,

მკლავდა მე შენი სილურჯე თვალთა

და ხელთა ნაზი შეხება შენი.

ამოუცნობი იყავი საგა,

დღემდე ვკითხულობ და ვერა ვხვდები,

ოდესღაც ჩემი გეჭირა მაჯა,

რატომ ვერ მიცან, როდესაც შეგხვდი.