დედას!

ტანზე მოგონებად მაცვივა დედას მოსასხამის ნაოჭი,
სულში შემოსული ღრჭოდან მათბობს იმის ხმა და სამოსი,
სანამ საპოვნელი გამხდარა, სანამ გაჭედილხარ ქაოსში,
ხელი შეახე და დადუმდი, ბაღში აღმოჩნდები სამოთხის.