ღარიბის ფიქრი

შემომეძონძა თავსაფარი, დამეხა კაბა,

სულს დაღლის ფიქრი, რა ვჭამო და ხვალ დილით რა ვსვა,

ნუთუ ეს იყო ჩემი ბედი, წუხილის, ტანჯვის,

არც კაცისა და აღარც ღმერთის არ დამრჩა ხათრი.