სამყაროს ვუცქერ, როგორც დილემას!

მე გადამღალა ცხოვრების დარდმა,
სამყაროს ვუცქერ, როგორც დილემას, -
რომლის დალახვრაც მე ვერ შევძელი,
ალბათ უფალმა ასე ინება!
შემოგანათებს ხანდახან თვალში
მზე სხივოსანი, უზომოდ მწველი,
ვიღაცას ათბობს, ვიღაცას დაწვავს,
იარებს ისევ აშუშებს ღმერთი.