ვარდი დამზრალი (თინიკოს!)

ვარდი დამზრალიც, ვარდია ისევ, -
ვერ შეედრება მას სხვა ყვავილი,
ის სადედოფლო კაბაში რჩება,
თუნდაც დააკლდეს ფერუმარილი.
საამო არის მისი სურნელი,
დამსგავსებია საკმეველს, ემბაზს.
გრძნობით უმღერის ნაზი ბულბული,
მხოლოდ ყვავები ბედავენ ყეფას.