კეისარია, თავისას ითხოვს

ძუნძულ-ძუნძულით მირბის წუთები,
დაუნდობელი, როგორც მგელია,
რაიმე ახალს აღარ მოველი,
სიცოცხლის ძალა გამომელია.
ხორცი მიწისკენ ისწრაფვის უკვე,
კეისარია, თავისას ითხოვს,
დედა-ბუნების წესებს ვერ შეცვლი,
ზღაპრულ ფერებით სამოთხე მიხმობს.