მეშინია სულიერი დაღლის

მეშინია სულიერი დაღლის,
როცა ჭმუნვაც უკვე აღარ ძალგიძს,
როცა ცაში ვეღარ არჩევ ფერებს,
მთების იქით აღარ ეძებ ედემს.
როცა ვერ გრძნობ სილამაზეს ვარდის,
იასამანს  სუნი აღარ ასდის,
როცა უკვე სულერთია შენთვის,
შენი ხმა რომ აღარავის ესმის.