ლექსები

თავზე სხივები დამაბერტყეს მე ვარსკვლავებმა და ბადრმა მთვარემ მისახსოვრა მზერა ფაქიზი, შენ დაგამსხვრია ჭორისმბადმა მიეთმოეთმა, მე კი გამხა...

თავზე ცის თაღი დამეხურა, როგორც ფაფახი, ვარსკვლავთ ჭიატში უსასრულოს შენს სახეს ვხედავ, გითამაშიათ, ალბათ, სადმე, ამ მთის კალთამდის, გილგა...

ვუმზერ: ნიშა ხარს,  გასცვენია უკვე ბალანი, ღონემიხდილი მაინცა სწევს გუთანს და ხარობს, ამოყვავდება დახნულ ველზე მწვანე ჯეჯილი, მზით დამწიფ...

ვუმზერ: ნიშა ხარს,  გასცვენია უკვე ბალანი, ღონემიხდილი მაინცა სწევს გუთანს და ხარობს, ამოყვავდება დახნულ ველზე მწვანე ჯეჯილი, მზით დამწიფ...

იმას ვერ იტყვი, რომ ძალიან დავიგვიანე, აღმოსავლეთით მზის სხივებსაც გადავასწარი, გადაჩვეულმა ჭიუხებში მარტოდ ხეტიალს, მხრებზე მოვიცვი ხან ...

                                            მანიაკი    ფეხებს ძლივს მიათრევს... დაიღალა... დაიღალა თავისი უსუსურობით... დაიღალა თავისი უმოქმ...

ცის თაღზე უკვე მერამდენედ გადაინათა, ეს მერამდენე ქუფრი ღამე ისევ მაწვალებს, ზღვაზე, სულ ახლოს, ნავსადგურში დადგა პიატა, მალე ჩემს ცოდვებ...